Born in the Ruins of a Monday Morning
Alex Dingley
Dyddiad rhyddhau : 18/10/2010
Mae gan Alex Dingley greddf naturiol tuag at alaw diollwng a caneuon pop clasurol - a fe ddaw'n amlwg trwy'i albym ddiweddaraf, "Born in the Ruins of a Monday Morning". Mae ganddo arddull ymledol sy'n gwneud i'r gwrandwyr ysu i wrando ar y caneuon tro ar ôl tro i wrando ar y darnau clywsoch chi ddim y tro cynta' na'r ail dro.
Ma'r can cyntaf "Into the Blue" yn cyflwyno arddull yr albym fel carreg cam - o'r tawelwch sy'n rhagflaenu gwasgu'r botwm "Chwarae" ar y teclun MP3 a byd bach Alex a glywir trwy gydol gweddill yr albym. Mae'r ail gan "When your Bones Shine Through" yn swnio fel yr cerddoriaeth rydyn ni wedi dod i arfer â oddi ar ei albym cyntaf. Mae'n cario 'mlaen o'r albym cyntaf gyda'i sain gwyrdro-gitar, riffs fer syml yn ailadrodd a ambell i floedd yn sicrhau bod egni'r caneuon yn amlwg i'r wrandawyr. Yna mae'r cân serch "Cats Eyes" - yn son am rhedeg i ffwrdd a treulio oes heddychlon gyda'i gariad. Ma' digonedd o syniad-synnau ar y gan yn cynnwys gitarau, synthau, xylophone, gitar e-bow a hyd yn oed tegan effaith llais. Ma'r caneuon nesa'n parhau i drosglwyddio'r gwrandawyr i byd dychmygol Alex (- wi'n mynd i dechrau'r term: Alex Dingleyland), a mae ol-llais swynol Swci Boscawen yn canmol gweddill y sain yn berffaith ac yn ychwanegu i'r byd dychmygol yma.
Ma sain yr allweddellau ar dechrau "Between the Devil and the Deep Blue Sea" yn swnio fel un o'r allweddellau rhad gwelwch chi ar werth am bunt mewn sêl cist car. Mae'r agwedd home-made yma yn ychwanegu i'r swyn a'r lleisiau'n cydbwyso'n hudol cyn i'r arfluniad a'r allweddellau ail gydio'n y can.
Yna i'r can Lovely Day clywn ffidl a organ ceg dros ben y trawiad tylwyth a piano i greu can epig am hapusrwydd a a dawnsio.
Dyma'r ochr sensitif yn amlygu yn ystod y gan Matador - a dyma fe'n mentro i'r Gymraeg am foment yn ystod y cytgan. Ma' fe'n swnio fel'se fe mo'yn canu cân cyfan yn ei iaith mabwysiedig, ond dyw e ddim yn digon hyderus, felly dyma fe'n yngan cwpl o eiriau Cymraeg cyn y cytgan.
Ma' grefft y caneuon mor gynhwysfawr, y dewis o offerynnau clasurol a'r cynnyrchu ar y record yn canmol y cerddoriaeth i'r dim. Ma'r albym cyfan yn estyniad ar ei albym cyntaf "I Lost My Honey in the Grass". Recordiwyd yr un cyntaf mewn bwthyn yn Llanberis, a'r ail mewn stiwdio yng Nghaerdydd a ma'r sain yn aeddfedu rywfaint wrth gwneud hynnu. Ma'r caneuon ar yr albym yma yn fwy tywyll na'r un cyntaf. Os allwch chi dychmygu - Billy Bragg yn symud i fyw i Efrog Newydd yn ystod y sin Avant Garde y chwedegau a wedyn mynd i fyw yn Seattle yn ystod sin Grunge y nawdegau, wedyn symud i ardal gwyllt o Gymru am sbel ( - na?). Dyna beth ma cerddoriaeth Alex yn atgoffa fi o. A ma'r albym yn gwneud i mi deimlo fel'se fi'n bwyta brechdan llawn cynhwysion organic o'r ardd gyda bara brown wedi'i bobi adref - mae'n blasus ac yn iachus a allwch chi teimlo'n hunangyfiawn achos bod chi'n gwrando ar caneuon ymledol am ei gonestrwydd glir : erbyn diwedd y arlbym, byddwch chi'n teimlo fel 'se chi'di dod i nabod Alex fel un o'ch ffrindiau gorau.
Bydd albym "Built in the Ruins of a Monday Morning" ar werth ar 18fed o Hydref 2010 o Recordiau Spillers, Caerdydd a mwy.
http://www.kimberleyrecords.co.uk/alexdingley
http://www.myspace.com/alexdingley
Thursday, 14 October 2010
02/10/10 Pete Lawrie, Lauren Pritchard, Tinashe : Buffalo Bar, Caerdydd
Island Life yn cyflwyno
Pete Lawrie, Lauren Pritchard, Tinashe
Buffalo Bar
02/10/10
Rhoiwyd y noswaith yma ymlaen gan Island Life, sef adran hyrwyddo o Island Records - ac yn felly, roedd y bandiau i gyd yn gweithio gyda'r label. Yn ôl y son - ma Pete Lawrie yn dod o Benarth ac wedi ei arwyddo i Island Records. Oni'n rhyfeddu bo rhywun mor lleol wedi llwyddo cael dêl gyda cwmni recordiau mor llewyrchus a oni ddim yn gwbod amdano yn blaenorol. Felly dyma fi a grwp o ffrindiau yn fynychi'r gig i flasu cerddoriaeth artist dylen i wedi glywed o'r blaen. Y peth cynta' nes i sylwi - heblaw am y grwp es i i mewn gyda, doedd dim un wyneb adnabyddus 'na - a mae'n costio £9 ar y drws - pa gigs mae'r pobl yma'n fynychu'n arferol? Hmm.
Yn gyntaf oedd Tinashe. Mae gan y band yma egni sy'n heintus sy'n trawsnewid i'r gynulleidfa. Mae gan y blaen gwr dawn naturiol tuag at siarad a, a cyflogi'r gynulleidfa i ganu, clapio, dawnsio i'w cerddoriaeth. A mae'r gynulleidfa yn eithaf ymatebol iddo fe chwarae teg. Mae ganddo stori diddorol am ei hanes am ei fagwreth o Zimbabwe i Hackney yn Llundain Fowr. Er am y cerddoriaeth yelpy guitar pop, mae'n teimlo fel bo' rhaid i'r dorf yma ymdrechu i fwynhau. Mae'r caneuon yn eithaf poppy ond ma'r sectiwn rythm braidd yn wan a dim yn neud cyfiawnder i'r gŵr sy'n canu ac yn chwarae gitâr. Mae'n amlwg bod ganoddo talent, ond ma'r caenuon a'r ôl-band yn gwneud i mi golli diddordeb yn anffodus, hyd yn oed gyda ymdrechion gorau'r canwr i gael fi i glapio gyda'r curiad a gweiddu yn ystod y bylchau yn y cân. Roedd ardull y caneuon yn fy nghythruddo i rwyfaint - dim at fy chwant i, er bod y caneuon ar y tudalen myspace yn swnio llawer gwell. Efallai mai mwy o gigio sydd angen ar y band a falle mai dyna pam ma Island Life yn trefnu'r taith iddyn nhw. Fy hoff gan oedd Good Times - clywch : http://www.myspace.com/tinashemusic
Nesaf i gymryd i'r llwyfan oedd Laura Pritchard - er bo enw weddol Cymraeg da ddi - o Tenessee mae'n tarddu. Mae gan y band sain cyflawn a cydbwysedd dda rhwng yr offerynnau - cerddoriaeth lounge ac yn eithaf ymlaciedig. A ma llais Lauren yn bert ac yn bwrw llawer o nodiadau bydden i heb byth wedi dychmygu. Yr unig broblem oedd bod ei llais hi yn rhy uchel yn y mix - trueni mawr achos oedd e'n treiddio sain y band yn gyffredinol.
http://www.myspace.com/laurenpritchardmusic
http://www.laurenpritchard.com/
Am ryw rheswm, oni ddim yn disgwl hoffi cerddoriaeth Pete. Wrth gwrs mae gen i fel pawb arall meddwl agored at gerddoriaeth newydd - ond dwi'n eithaf fyddiog bod fi'di clywed pob band dwi'n hoffi o ardal Caerdydd. Ges i ddim fy synnu! Dyma Pete a'i guitar yn canu rhai o'i ganeuon a oedd llawer iawn o'r gynulleidfa (- oedd wedi tyfu i fod yn dorf eithaf niferus erbyn hyn) - yn rili mwynhau ei ganeuon. Oedd rhannau o'r dorf yn canu gyda - sy'n awgrymu bod ganddo dilyniant sylweddol; a mae ganddo ffordd dda o drin y gynulleidfa a'i ddefnyddio fel rhan o'r sioe. Allen i cymharu (yn ddiog) ei gerddoriaeth â Jack Johnson, Sting neu unrhyw canwr canol y ffordd; ma' pob fath o gerddoriaeth acwstic fel hyn wedi'i greu o'r blaen, i gynnal fy ddiddordeb i yn yr ardull yma ma rhaid bod rhywbeth unigryw neu wahanol, ond yn anffodus, wnes i ffeindio'r caneuon a'r cerddoriaeth yn diflas a di-dychymig. Wedi gweud hwnna', roedd dau uchafbwynt yn y set i fi. Yn helpu Pete Lawrie gyda'i ganu oedd llanc arall yn eistedd wrth e'i ochr yn chwarae ryw fath o set drymiau wedi'u greu o bocs pren. Oedd e'i lais e'n well nag un Pete siwrofod. Ond y gân orau o'r set oedd pan wnaeth y gitarydd o Tinashe ail ymuno a'r llwyfan i gymrud lle Pete ac i ganu gyda'r drymwr - a dyma dau seren y noson yn canu un cân hyfryd cyn i Pete dod nôl i ganu ei cerddoriaeth di-gymeriad am weddill y noswaith.
http://petelawrie.com/
Pete Lawrie, Lauren Pritchard, Tinashe
Buffalo Bar
02/10/10
Rhoiwyd y noswaith yma ymlaen gan Island Life, sef adran hyrwyddo o Island Records - ac yn felly, roedd y bandiau i gyd yn gweithio gyda'r label. Yn ôl y son - ma Pete Lawrie yn dod o Benarth ac wedi ei arwyddo i Island Records. Oni'n rhyfeddu bo rhywun mor lleol wedi llwyddo cael dêl gyda cwmni recordiau mor llewyrchus a oni ddim yn gwbod amdano yn blaenorol. Felly dyma fi a grwp o ffrindiau yn fynychi'r gig i flasu cerddoriaeth artist dylen i wedi glywed o'r blaen. Y peth cynta' nes i sylwi - heblaw am y grwp es i i mewn gyda, doedd dim un wyneb adnabyddus 'na - a mae'n costio £9 ar y drws - pa gigs mae'r pobl yma'n fynychu'n arferol? Hmm.
Yn gyntaf oedd Tinashe. Mae gan y band yma egni sy'n heintus sy'n trawsnewid i'r gynulleidfa. Mae gan y blaen gwr dawn naturiol tuag at siarad a, a cyflogi'r gynulleidfa i ganu, clapio, dawnsio i'w cerddoriaeth. A mae'r gynulleidfa yn eithaf ymatebol iddo fe chwarae teg. Mae ganddo stori diddorol am ei hanes am ei fagwreth o Zimbabwe i Hackney yn Llundain Fowr. Er am y cerddoriaeth yelpy guitar pop, mae'n teimlo fel bo' rhaid i'r dorf yma ymdrechu i fwynhau. Mae'r caneuon yn eithaf poppy ond ma'r sectiwn rythm braidd yn wan a dim yn neud cyfiawnder i'r gŵr sy'n canu ac yn chwarae gitâr. Mae'n amlwg bod ganoddo talent, ond ma'r caenuon a'r ôl-band yn gwneud i mi golli diddordeb yn anffodus, hyd yn oed gyda ymdrechion gorau'r canwr i gael fi i glapio gyda'r curiad a gweiddu yn ystod y bylchau yn y cân. Roedd ardull y caneuon yn fy nghythruddo i rwyfaint - dim at fy chwant i, er bod y caneuon ar y tudalen myspace yn swnio llawer gwell. Efallai mai mwy o gigio sydd angen ar y band a falle mai dyna pam ma Island Life yn trefnu'r taith iddyn nhw. Fy hoff gan oedd Good Times - clywch : http://www.myspace.com/tinashemusic
Nesaf i gymryd i'r llwyfan oedd Laura Pritchard - er bo enw weddol Cymraeg da ddi - o Tenessee mae'n tarddu. Mae gan y band sain cyflawn a cydbwysedd dda rhwng yr offerynnau - cerddoriaeth lounge ac yn eithaf ymlaciedig. A ma llais Lauren yn bert ac yn bwrw llawer o nodiadau bydden i heb byth wedi dychmygu. Yr unig broblem oedd bod ei llais hi yn rhy uchel yn y mix - trueni mawr achos oedd e'n treiddio sain y band yn gyffredinol.
http://www.myspace.com/laurenpritchardmusic
http://www.laurenpritchard.com/
Am ryw rheswm, oni ddim yn disgwl hoffi cerddoriaeth Pete. Wrth gwrs mae gen i fel pawb arall meddwl agored at gerddoriaeth newydd - ond dwi'n eithaf fyddiog bod fi'di clywed pob band dwi'n hoffi o ardal Caerdydd. Ges i ddim fy synnu! Dyma Pete a'i guitar yn canu rhai o'i ganeuon a oedd llawer iawn o'r gynulleidfa (- oedd wedi tyfu i fod yn dorf eithaf niferus erbyn hyn) - yn rili mwynhau ei ganeuon. Oedd rhannau o'r dorf yn canu gyda - sy'n awgrymu bod ganddo dilyniant sylweddol; a mae ganddo ffordd dda o drin y gynulleidfa a'i ddefnyddio fel rhan o'r sioe. Allen i cymharu (yn ddiog) ei gerddoriaeth â Jack Johnson, Sting neu unrhyw canwr canol y ffordd; ma' pob fath o gerddoriaeth acwstic fel hyn wedi'i greu o'r blaen, i gynnal fy ddiddordeb i yn yr ardull yma ma rhaid bod rhywbeth unigryw neu wahanol, ond yn anffodus, wnes i ffeindio'r caneuon a'r cerddoriaeth yn diflas a di-dychymig. Wedi gweud hwnna', roedd dau uchafbwynt yn y set i fi. Yn helpu Pete Lawrie gyda'i ganu oedd llanc arall yn eistedd wrth e'i ochr yn chwarae ryw fath o set drymiau wedi'u greu o bocs pren. Oedd e'i lais e'n well nag un Pete siwrofod. Ond y gân orau o'r set oedd pan wnaeth y gitarydd o Tinashe ail ymuno a'r llwyfan i gymrud lle Pete ac i ganu gyda'r drymwr - a dyma dau seren y noson yn canu un cân hyfryd cyn i Pete dod nôl i ganu ei cerddoriaeth di-gymeriad am weddill y noswaith.
http://petelawrie.com/
Sunday, 26 September 2010
19/19/2010 Vaselines, Haight-Ashbury, John Mouse : Clwb Ifor Bach, Caerdydd
Vaselines, Haight-Ashbury, John Mouse
Clwb Ifor Bach
19/09/2010
Wrth ymchwilio'r Vaselines ar y wê ffeindiais i'r band yn perfformio mewn sawl gwahanol ffurf dros y blynyddoedd - a felly oni'm yn siwr beth i ddisgwl o'r gig 'ma. Yn wreiddiol oedd y gig i'w gynnal yn Neuadd Cerddoriaeth y Mileniwm ym mherfedd y Stadiwm y Mileniwm - ond fe wnaeth rhywun ail-leoli'r gig munud olaf i Clwb Ifor Bach - a diolch byth am hynny. Ma'r naws o weld band yn agos mewn gig llawn yn Clwb Ifor yn apelio lot mwy na'r gig cwarter llawn yn Neuadd Cerddoriaeth y Mileniwm.
Yn ogystal by rhywfaint o ddryswch ynglyn a amser dechrau'r gig a olygoedd mai dim ond pedwar cân olaf y band cyntaf nes i glywed. Ond wnaeth y pedwar cân clywais i gan John Mouse wneud i mi difaru dim cyrraedd yn gynt! Clywais i gân acwstig "Corney Island" - ynglyn a Corney Island a Trecco Bay - er mai o ardal y Rhondda ddaw John - mae ganddo straeon wedi'u ysbrydoli o bob cwr o De Cymru! Os nagyw geiriau'r caneuon yn ddigon i dod a gwên i'ch wyneb, mai'i berfformiad yn siwr o'ch diddanu. Mae gan ei ganeuon arddull roc gwledig, ond tra'n perfformio ar ben ei hun a'i gitar acwstig ma'r elfennau cerddoriaeth gwlad yn fwy blaengar - ond ei bersonoliaeth a'i delynnegau yw uchafbwynt ei berfformiad. Dyma fe'n cyflwyno'r cân nesaf fel fe'n canu carioci i gan ei hun. Wrth i'r cerddoriaeth dechrau ar ei luniadur dyma fe'n defnyddio y rhyddid a ddaw trwy dim defnyddio offeryn i fynegi ei hun trwy'r cyfrwng o... ymarfer corff! Yn rhedeg trwy'r gynulleidfa fel wallgofddyn yn naid serennu ac yn wneud press ups. Dyma fe'n mynd nol i'w gitar acwstig i ganu "If I Were an Oyster" ac yn gorffen ar gân carioci arall - "Got You Shaking Your Head (Like David Gray)". Mae ganddo albym newydd ar werth ar hyn o bryd a bydd e'n perfformio o amgylch Caerdydd yn fuan.
Enwyd yr ail band ar ôl ardal o San Fransisco a bu'n canolbwynt sin hipi-aidd yn y chwedegau - Haight-Ashbury - ond fel y Vaselines, o Glasgow ddaw y band. Oni heb clywed amdanynt o'r blaen, oni ddim hyd yn oed yn disgwl gweld band arall yn cefnogi ond wnes i synnu ar yr ochr orau. Oedd gosodiad y band yn diddorol o'r dechrau - res o gitarau unigryw wedi'i greu o flychau sigar, haner set o ddrymiau wedi'u osod yng nghanol y llwyfan a delwedd yr aelodau fel se nhw newydd cerdded i'r llwyfan o'r bumthegfed ganrif. Ma'r can yn dechrau gyda gitâr roc yn bloeddio o'r seinydd, drwm-tom yn cael ei frathu i darparu curiad syml a gitâr bass ar ochr arall y llwyfan. Dyma fi'n dechrau mwynhau'r sain roc syml pan ma'r lleisiau'n dechrau harmoneiddio ac yn gwbl-newid arddull y gan. Dyma'r sain fwyaf prydferth i fi glywed ers i'n fam canu hwiangerddi tra bo fi'n syrthio i gysgu pan oni'n blentyn. Ma' acenion a cyweirnod y lleisiau yn cytseinio'n berffaith ac yn cydbwyso gyda sain y gitâr roc. Ma'r band yn edrych ac yn swnio fel se nhw'n perthyn i'r ganol oesoedd gyda'i harmoni ysbrydol, a ma'r delwedd ysbrydol yn parhau rhwng y caneuon wrth i bob aelod fod yn gwbl dawel rhwng y caneuon; rhyfedd gan bo'r aelodau'n nabod ei gilydd ers oedran ifanc - brawd a chwaer a merch arall a bu'n ffrindiau ers eu magwreth. Fy hoff gan oedd Freeman Town a byddai'n siwr o weld rhain pan ddaw nhw nôl i Gaerdydd yn mis Tachwedd ar taith ei hunain pan ddaw ei albym nhw allan.
Erbyn i'r pump aelod o'r Vaseline's dod i'r llwyfan oedd llawr uchaf Clwb Ifor Bach yn llawn o bobl yn aros yn awchus. Y gân cyntaf oedd "Oliver Twisted" - gwrandawa'r gynulleidfa'n astud i bob nodyn yn ystod y gan a bloeddiwyd eu gwerthfawrogiad ar y diwedd. Y cân cyntaf adnabyddus oedd "Jesus Don't Want Me For a Sunbeam" a mae'n swnio'n wych. Er bo hi'n gân weddol syml ei strwythur ma ôl bod y band wedi bod yn chwarae'n fyw ers cyfnod achos mae'r cerddoriaeth mor pleserus i'r glust - fel hylif twym melys yn orchuddio'r corff; ac mae'r band yn wneud e edrych mor ddi-ymdrech. Mae gan y band yma ddau brif lleisydd, sef un bachgen a un merch. Yn ôl y sôn, roedden nhw'n cariadon pan wnaeth y band ffurfio'n wreiddiol - ac efallai bod sefyllfa eu perthynas yn un o'r rhesymmau bod y band heb chwarae ers ryw ugain mlynedd. Er hynny, ma'na cemeg rhyfeddol rhwng y ddau. Er bo nhw'n ymosod yn eithafol ar ei gilydd ar lafar - yn sôn am aelodau ei theulu, neu maint rhannau personol o'u gorff - oedd wastod gwên ar ei wynebau, a'r dorff yn chwerthin. Mae'n amlwg bod hen hanes rhyngddynt, ond mae'r ddou ohonyn nhw'n digon gartrefol a cwmni e'i gilydd erbyn hyn.
Wi'n difaru dim gwrando ar ei albym diweddaraf cyn mynd i'r gig achos doedden i ddim yn adnabod llawer o'i ganeuon. A chywilidd, rwy'n cyfaddef mod i o'r genhedlaeth sy'n adnabod caneuon y band yma o achos Kurt Cobain mwy nag unrhyw rheswm arall. Er hynny wnes i mwynhau'r set yn arw - yn enwedig "Sex with an X", "You Think You're a Man", "Molly's Lips" a "Son of a Gun". Oedd y gig fel dyfodiad i fi i glywed y caneuon oedd mor adnabyddus ers fy arddegau ac oni mor blês i fod mor agos i'r band yn chwarae ac i glywed nhw'n canu'r caneuon ac yn swnio mor wych.
Clwb Ifor Bach
19/09/2010
Wrth ymchwilio'r Vaselines ar y wê ffeindiais i'r band yn perfformio mewn sawl gwahanol ffurf dros y blynyddoedd - a felly oni'm yn siwr beth i ddisgwl o'r gig 'ma. Yn wreiddiol oedd y gig i'w gynnal yn Neuadd Cerddoriaeth y Mileniwm ym mherfedd y Stadiwm y Mileniwm - ond fe wnaeth rhywun ail-leoli'r gig munud olaf i Clwb Ifor Bach - a diolch byth am hynny. Ma'r naws o weld band yn agos mewn gig llawn yn Clwb Ifor yn apelio lot mwy na'r gig cwarter llawn yn Neuadd Cerddoriaeth y Mileniwm.
Yn ogystal by rhywfaint o ddryswch ynglyn a amser dechrau'r gig a olygoedd mai dim ond pedwar cân olaf y band cyntaf nes i glywed. Ond wnaeth y pedwar cân clywais i gan John Mouse wneud i mi difaru dim cyrraedd yn gynt! Clywais i gân acwstig "Corney Island" - ynglyn a Corney Island a Trecco Bay - er mai o ardal y Rhondda ddaw John - mae ganddo straeon wedi'u ysbrydoli o bob cwr o De Cymru! Os nagyw geiriau'r caneuon yn ddigon i dod a gwên i'ch wyneb, mai'i berfformiad yn siwr o'ch diddanu. Mae gan ei ganeuon arddull roc gwledig, ond tra'n perfformio ar ben ei hun a'i gitar acwstig ma'r elfennau cerddoriaeth gwlad yn fwy blaengar - ond ei bersonoliaeth a'i delynnegau yw uchafbwynt ei berfformiad. Dyma fe'n cyflwyno'r cân nesaf fel fe'n canu carioci i gan ei hun. Wrth i'r cerddoriaeth dechrau ar ei luniadur dyma fe'n defnyddio y rhyddid a ddaw trwy dim defnyddio offeryn i fynegi ei hun trwy'r cyfrwng o... ymarfer corff! Yn rhedeg trwy'r gynulleidfa fel wallgofddyn yn naid serennu ac yn wneud press ups. Dyma fe'n mynd nol i'w gitar acwstig i ganu "If I Were an Oyster" ac yn gorffen ar gân carioci arall - "Got You Shaking Your Head (Like David Gray)". Mae ganddo albym newydd ar werth ar hyn o bryd a bydd e'n perfformio o amgylch Caerdydd yn fuan.
Enwyd yr ail band ar ôl ardal o San Fransisco a bu'n canolbwynt sin hipi-aidd yn y chwedegau - Haight-Ashbury - ond fel y Vaselines, o Glasgow ddaw y band. Oni heb clywed amdanynt o'r blaen, oni ddim hyd yn oed yn disgwl gweld band arall yn cefnogi ond wnes i synnu ar yr ochr orau. Oedd gosodiad y band yn diddorol o'r dechrau - res o gitarau unigryw wedi'i greu o flychau sigar, haner set o ddrymiau wedi'u osod yng nghanol y llwyfan a delwedd yr aelodau fel se nhw newydd cerdded i'r llwyfan o'r bumthegfed ganrif. Ma'r can yn dechrau gyda gitâr roc yn bloeddio o'r seinydd, drwm-tom yn cael ei frathu i darparu curiad syml a gitâr bass ar ochr arall y llwyfan. Dyma fi'n dechrau mwynhau'r sain roc syml pan ma'r lleisiau'n dechrau harmoneiddio ac yn gwbl-newid arddull y gan. Dyma'r sain fwyaf prydferth i fi glywed ers i'n fam canu hwiangerddi tra bo fi'n syrthio i gysgu pan oni'n blentyn. Ma' acenion a cyweirnod y lleisiau yn cytseinio'n berffaith ac yn cydbwyso gyda sain y gitâr roc. Ma'r band yn edrych ac yn swnio fel se nhw'n perthyn i'r ganol oesoedd gyda'i harmoni ysbrydol, a ma'r delwedd ysbrydol yn parhau rhwng y caneuon wrth i bob aelod fod yn gwbl dawel rhwng y caneuon; rhyfedd gan bo'r aelodau'n nabod ei gilydd ers oedran ifanc - brawd a chwaer a merch arall a bu'n ffrindiau ers eu magwreth. Fy hoff gan oedd Freeman Town a byddai'n siwr o weld rhain pan ddaw nhw nôl i Gaerdydd yn mis Tachwedd ar taith ei hunain pan ddaw ei albym nhw allan.
Erbyn i'r pump aelod o'r Vaseline's dod i'r llwyfan oedd llawr uchaf Clwb Ifor Bach yn llawn o bobl yn aros yn awchus. Y gân cyntaf oedd "Oliver Twisted" - gwrandawa'r gynulleidfa'n astud i bob nodyn yn ystod y gan a bloeddiwyd eu gwerthfawrogiad ar y diwedd. Y cân cyntaf adnabyddus oedd "Jesus Don't Want Me For a Sunbeam" a mae'n swnio'n wych. Er bo hi'n gân weddol syml ei strwythur ma ôl bod y band wedi bod yn chwarae'n fyw ers cyfnod achos mae'r cerddoriaeth mor pleserus i'r glust - fel hylif twym melys yn orchuddio'r corff; ac mae'r band yn wneud e edrych mor ddi-ymdrech. Mae gan y band yma ddau brif lleisydd, sef un bachgen a un merch. Yn ôl y sôn, roedden nhw'n cariadon pan wnaeth y band ffurfio'n wreiddiol - ac efallai bod sefyllfa eu perthynas yn un o'r rhesymmau bod y band heb chwarae ers ryw ugain mlynedd. Er hynny, ma'na cemeg rhyfeddol rhwng y ddau. Er bo nhw'n ymosod yn eithafol ar ei gilydd ar lafar - yn sôn am aelodau ei theulu, neu maint rhannau personol o'u gorff - oedd wastod gwên ar ei wynebau, a'r dorff yn chwerthin. Mae'n amlwg bod hen hanes rhyngddynt, ond mae'r ddou ohonyn nhw'n digon gartrefol a cwmni e'i gilydd erbyn hyn.
Wi'n difaru dim gwrando ar ei albym diweddaraf cyn mynd i'r gig achos doedden i ddim yn adnabod llawer o'i ganeuon. A chywilidd, rwy'n cyfaddef mod i o'r genhedlaeth sy'n adnabod caneuon y band yma o achos Kurt Cobain mwy nag unrhyw rheswm arall. Er hynny wnes i mwynhau'r set yn arw - yn enwedig "Sex with an X", "You Think You're a Man", "Molly's Lips" a "Son of a Gun". Oedd y gig fel dyfodiad i fi i glywed y caneuon oedd mor adnabyddus ers fy arddegau ac oni mor blês i fod mor agos i'r band yn chwarae ac i glywed nhw'n canu'r caneuon ac yn swnio mor wych.
Thursday, 9 September 2010
04/09/2010 Sweet Baboo, Truckers of Husk : Clwb Ifor Bach, Caerdydd
Shape/Function yn cyflwyno
Sweet Baboo, Truckers of Husk
Clwb Ifor Bach
04/09/2010
Oedd yna cyfnod pan allech chi weld y bandiau yma mwy neu lai unwaith bob wythnos yn chwarae yn un o'r lleoliadau ar draws dinas Caerdydd - ac yn wir mi rydw i wedi gweld y ddau grwp sawl gwaith yn y gorffenol. Ond tro yma, ma pethau braidd yn wahanol. Ma Truckers of Husk heb perfformio ers sbel - blwyddyn hyd yn oed - ac wedi newid ffurf y band i gynnwys aelod newydd. A dyma lawnsiad albym Sweet Baboo. Er bo Steve Baboo yn gallu rhoi sioe dda mlaen tra'n perfformio fel unigolyn, pan mae'n trefnu band llawn mae'r canlyniad yn allu bod yn anhygoel. Felly pan daeth yr hysbyseb lan ar fy nhudalen rhwydwaith cymdeithasol, dyma fi'n anghofio fy nghynlluniau bras i fynd i'r Mardi Gras (y lleia' weda i am hwnna y gorau!) ac yn anelu'n syth am Clwb Ifor Bach.
Oedd y cynulleidfa'n llenwi'r llawr gwaelod cyn i un o'r bandiau hyd yn oed chwarae nodyn. Parch i Shape/Function am drefnu a hybu'r noswaith. Wrth i ToH pigo'i offerynnau i fyny dyma dylanwad yr aelod newydd (Kelson - gynt o Future of the Left) yn amlwg. Bu sain tyn gyda'r band erioed, ond oedd elfen mwy trwm neu fwy o ergyd i'r cerddoriaeth heddiw nag yn yr orffennol. Gyda'r gitar bas a'r drymiau wedi'u amseri a'u syncroneiddio'n berffaith fel 'se nhw'n dyrnu pob mymryn o aer yn yr ystafell pan yn cytseinio gyda'i gilydd pob pedwar curiad. Er oedd hi'n annodd gweld y grwp o le on i'n sefyll, oedd caneuon fel "Awsome Tapes from Africa" a "Person for the Person" yn synion llawn, yn egniol, yn dyn ac yn gyrru'r cerddoriaeth mewn i'r corff yn ffisegol ac yn meddyliol.
Yna tro Sweet Baboo i ddod i'r llwyfan i chwarae caneuon oddi ar ei albym newydd yn egsliwsif. Doedd y dorf dim yn adnabod un o'r caneuon eto ond pan oedd un o'r caneuon yn cyrraedd howdown a'r gitarydd (brawd Steve) yn chwarae un o'i soloau cerddoriaeth gwledig - roedd y dorf cyfan yn gorfod gwrando a symud rhannu o'u cyrff i'r curiad. Oedd y basydd (ar fenthyg o'r Spencer McGarry Season) yn amlwg yn mwynhau wrth iddo fe dawnsio a jamm'r riffau bas. Oedd ol ymarfer ar y band - er bod y caneuon i gyd yn newydd roedd y cemeg a'r cyfeillgarwch rhwng y band yn amlwg i'w weld ar y llwyfan. Ar ol chwarae traciau'r albym dyma'r band yn gadael y llwyfan ac yn ymateb i alwadau'r dorf i ddod nol i chwarae un o'r ffefrynnau oddi ar yr albym dwethaf "Hello Wave" o'r enw "If I'm Still in Love When I Get Home from Travelling" i dorf gwerthfawrogol. Dyw swn caneuon y band heb newid yn fawr o ran arddull ers yr albym dwethaf ond mae gan Sweet Baboo dawn am grefftu caneuon o ansawdd ac gwneud iddyn nhw'n swnion braf ar lwyfan - a ni siomwyd heno.
Sweet Baboo, Truckers of Husk
Clwb Ifor Bach
04/09/2010
Oedd yna cyfnod pan allech chi weld y bandiau yma mwy neu lai unwaith bob wythnos yn chwarae yn un o'r lleoliadau ar draws dinas Caerdydd - ac yn wir mi rydw i wedi gweld y ddau grwp sawl gwaith yn y gorffenol. Ond tro yma, ma pethau braidd yn wahanol. Ma Truckers of Husk heb perfformio ers sbel - blwyddyn hyd yn oed - ac wedi newid ffurf y band i gynnwys aelod newydd. A dyma lawnsiad albym Sweet Baboo. Er bo Steve Baboo yn gallu rhoi sioe dda mlaen tra'n perfformio fel unigolyn, pan mae'n trefnu band llawn mae'r canlyniad yn allu bod yn anhygoel. Felly pan daeth yr hysbyseb lan ar fy nhudalen rhwydwaith cymdeithasol, dyma fi'n anghofio fy nghynlluniau bras i fynd i'r Mardi Gras (y lleia' weda i am hwnna y gorau!) ac yn anelu'n syth am Clwb Ifor Bach.
Oedd y cynulleidfa'n llenwi'r llawr gwaelod cyn i un o'r bandiau hyd yn oed chwarae nodyn. Parch i Shape/Function am drefnu a hybu'r noswaith. Wrth i ToH pigo'i offerynnau i fyny dyma dylanwad yr aelod newydd (Kelson - gynt o Future of the Left) yn amlwg. Bu sain tyn gyda'r band erioed, ond oedd elfen mwy trwm neu fwy o ergyd i'r cerddoriaeth heddiw nag yn yr orffennol. Gyda'r gitar bas a'r drymiau wedi'u amseri a'u syncroneiddio'n berffaith fel 'se nhw'n dyrnu pob mymryn o aer yn yr ystafell pan yn cytseinio gyda'i gilydd pob pedwar curiad. Er oedd hi'n annodd gweld y grwp o le on i'n sefyll, oedd caneuon fel "Awsome Tapes from Africa" a "Person for the Person" yn synion llawn, yn egniol, yn dyn ac yn gyrru'r cerddoriaeth mewn i'r corff yn ffisegol ac yn meddyliol.
Yna tro Sweet Baboo i ddod i'r llwyfan i chwarae caneuon oddi ar ei albym newydd yn egsliwsif. Doedd y dorf dim yn adnabod un o'r caneuon eto ond pan oedd un o'r caneuon yn cyrraedd howdown a'r gitarydd (brawd Steve) yn chwarae un o'i soloau cerddoriaeth gwledig - roedd y dorf cyfan yn gorfod gwrando a symud rhannu o'u cyrff i'r curiad. Oedd y basydd (ar fenthyg o'r Spencer McGarry Season) yn amlwg yn mwynhau wrth iddo fe dawnsio a jamm'r riffau bas. Oedd ol ymarfer ar y band - er bod y caneuon i gyd yn newydd roedd y cemeg a'r cyfeillgarwch rhwng y band yn amlwg i'w weld ar y llwyfan. Ar ol chwarae traciau'r albym dyma'r band yn gadael y llwyfan ac yn ymateb i alwadau'r dorf i ddod nol i chwarae un o'r ffefrynnau oddi ar yr albym dwethaf "Hello Wave" o'r enw "If I'm Still in Love When I Get Home from Travelling" i dorf gwerthfawrogol. Dyw swn caneuon y band heb newid yn fawr o ran arddull ers yr albym dwethaf ond mae gan Sweet Baboo dawn am grefftu caneuon o ansawdd ac gwneud iddyn nhw'n swnion braf ar lwyfan - a ni siomwyd heno.
03/09/2010 Neon Indian, Chad Valley, IDRchitecture : Stop the Bus, Bryste
No Need to Shout yn cyflwyno
Neon Indian, Chad Valley, IDRchitecture
Stop the Bus, Bryste
03/09/2010
Oni'n cyffrous cyrraedd y lleoliad yma am y tro cynta'. Oni'di clywed straeon positif am y lle ac yn disgwl mlaen yn arw i weld y band oedd yn clasho 'da'r Flaming Lips yn Gwyl y Dyn gwyrdd, sef Neon Indian. Ar ol cyrraedd a chwilio am y llwyfan oedd flin 'da fi gweld bo'r llwyfan yn un o'r rheina sy' ar waelod grisiau a'r gynulleidfa yn sefyll yn uwch na'r bandiau ac yn edrych lawr arnynt. Ta waeth, i'r bar am ddiod ac yna canolbwyntio ar y cerddoriaeth.
Dyma IDRchitecture yn agor y sioe gyda'i synnau'n croesi ffiniau rhwng trefol a breddwydiol. Dyma'r Nord synth a'r ol lleisydd yn daparu melodiau fel 'se'n nhw'n syrthio'n ysgafn o'r cymylau ond geiriau di-derfyn acennog y brif leisydd yn gwrthgyferbynnu yn awgrymu bod y band yn trial gwneud rhywbeth gwahanol - fel wedodd Huw Stephens (yn ol tudalen myspace y band)
"Mae'n wahanol i bobeth arall sy' rownd ar y foment". Fe wnes i eitha mwynhau'i set - ond dim dyma'r rheswm nes i groesi'r afon Hafren.
Fe wrandawais i ar Chad Valley cyn gadael y ty ac oni'di synnu ar yr ochr orau. Oedd teimlad ymlaciedig i'r ganeuon ac yn neud y gwaed symud o fewn fy nghweithiennau. Mae'n siwr bo'r BPM y peiriant dryms wedi tiwnio mewn a cyfradd curiad fy nghalon. Unwaith daeth y gwr solo i'r llwyfan a dechrau'r peiriant dryms fe ddechreuoedd y teimlad eto a fi methu peidio a a tapio fy nhroed ar y llawr. Dyw'r gwr ddim yn edrych yn nodweddiadol fel pop-star ond mae e'i ddefnydd e o lwpiau, ffilterau, synthiau a effeithiau ar ei lais yn digon i drawsnewid person i le pell i ffwrdd fel ma teitlau "Portuguese Solid Summer" a "Spanish Sahara" yn awgrymu.
Dyma fi'n dychwelyd i'r bar tra bo fi'n aros i'r brif band dechre a dyma fi'n gweld bachgen digon ryfedd ei olwg yn eistedd ar y soffa yn gaeth - yn syllu, gwenu, teipio - ar ei gyfrifiadur macafal, yn amlwg yn sgwrsio a'i ffrindiau. Dyma fi'n pendronni pwy bydde'n dod i clwb nos brysur ar nos wener a neud a fath beth. Gyda hwff o deipio a gwen mawr arall at y sgrin, dyma fe'n rhoi glep i glawr y gluniadur, yn codi ac yn sgathru tua'r llwyfan. Boneddigion a boneddigesau - dyma Neon Indian.
Y sain cynta' ni'n clywed yw arpegiator o'r Juno, a'r lwp yn cyflymu ac yn arafu, y dryms yn clico mewn yn raddol a'r pop-synth yn dod a'r can cyfan at'i gilydd. Dyma patrwm y noswaith o hyn ymlaen. Roedd pob arweiniad a allweiniad yn cynnwys gwahanol casgliadau o sainweddau synth. Dyma'r techneg yma yn rhoi naws electronig a cysondeb a patrwm i'r set. Mae yna bedwar aelod yn y grwp, sef - y brif leisydd yn gyfrifol am y synnau atmosfferig rhwng y caneuon a ambell i offeryn arall fel peiriannau drymiau a theramin, yna'r drymara'r ferch ar y synthiau arall a ol lleisiau'n ymuno a bob pennill a cytgan, a'r gitarydd yn strymmo cordiau ac yn smasho solo mas ar mwy neu lai bob can. Er oni'n son bod y arweiniau a'r allweiniau yn creu argraff o lun ar bapur - neu hyd yn oed model tri dimensiwn yn troellu ar sgrin cyfrifiadur - oedd rhan fwyaf o'r set yn creu delweddau yn fy mhen. Oedd y synnau prydferth yn dod o'r ol-leisydd a'i synth yn cyfunio'n berffaith a'r effeithiau ar y gitar a'r brif llais yn creu cyfanwaith oedd bron yn arallfudol. Chwaraeodd y band am ryw awr - a oedd y cetyn llawr-ddawnsio (a'r grisiau) yn llawn gyda'r cynulleidfa yn dawnsio ac yn mwynhau caneuon fel "I Should've Taken Acid with You", "Deadbeat Summer" a "Terminally Chill".
Mae'n anodd gwbod faint o'r dorf daeth i weld y band a faint daeth i feddwi ar nos wener - ond wnaeth pawb a wnaeth aros sboi'r diwedd mwynhau'r cerddoriaeth electrotastig. Dwi'n falch bo fi'di dod o hyd i'r lleoliad yma yn Bryste achos ges i'r fraint o weld y bandiau yma i gyd heno a wynhau'n fawar - ond yn ogystal weles i boster am Crystal Fighters yn hwyrach yn y mis - fe wna i'r siwrnau 'to bryd hynny wi'n siwr!
Neon Indian, Chad Valley, IDRchitecture
Stop the Bus, Bryste
03/09/2010
Oni'n cyffrous cyrraedd y lleoliad yma am y tro cynta'. Oni'di clywed straeon positif am y lle ac yn disgwl mlaen yn arw i weld y band oedd yn clasho 'da'r Flaming Lips yn Gwyl y Dyn gwyrdd, sef Neon Indian. Ar ol cyrraedd a chwilio am y llwyfan oedd flin 'da fi gweld bo'r llwyfan yn un o'r rheina sy' ar waelod grisiau a'r gynulleidfa yn sefyll yn uwch na'r bandiau ac yn edrych lawr arnynt. Ta waeth, i'r bar am ddiod ac yna canolbwyntio ar y cerddoriaeth.
Dyma IDRchitecture yn agor y sioe gyda'i synnau'n croesi ffiniau rhwng trefol a breddwydiol. Dyma'r Nord synth a'r ol lleisydd yn daparu melodiau fel 'se'n nhw'n syrthio'n ysgafn o'r cymylau ond geiriau di-derfyn acennog y brif leisydd yn gwrthgyferbynnu yn awgrymu bod y band yn trial gwneud rhywbeth gwahanol - fel wedodd Huw Stephens (yn ol tudalen myspace y band)
"Mae'n wahanol i bobeth arall sy' rownd ar y foment". Fe wnes i eitha mwynhau'i set - ond dim dyma'r rheswm nes i groesi'r afon Hafren.
Fe wrandawais i ar Chad Valley cyn gadael y ty ac oni'di synnu ar yr ochr orau. Oedd teimlad ymlaciedig i'r ganeuon ac yn neud y gwaed symud o fewn fy nghweithiennau. Mae'n siwr bo'r BPM y peiriant dryms wedi tiwnio mewn a cyfradd curiad fy nghalon. Unwaith daeth y gwr solo i'r llwyfan a dechrau'r peiriant dryms fe ddechreuoedd y teimlad eto a fi methu peidio a a tapio fy nhroed ar y llawr. Dyw'r gwr ddim yn edrych yn nodweddiadol fel pop-star ond mae e'i ddefnydd e o lwpiau, ffilterau, synthiau a effeithiau ar ei lais yn digon i drawsnewid person i le pell i ffwrdd fel ma teitlau "Portuguese Solid Summer" a "Spanish Sahara" yn awgrymu.
Dyma fi'n dychwelyd i'r bar tra bo fi'n aros i'r brif band dechre a dyma fi'n gweld bachgen digon ryfedd ei olwg yn eistedd ar y soffa yn gaeth - yn syllu, gwenu, teipio - ar ei gyfrifiadur macafal, yn amlwg yn sgwrsio a'i ffrindiau. Dyma fi'n pendronni pwy bydde'n dod i clwb nos brysur ar nos wener a neud a fath beth. Gyda hwff o deipio a gwen mawr arall at y sgrin, dyma fe'n rhoi glep i glawr y gluniadur, yn codi ac yn sgathru tua'r llwyfan. Boneddigion a boneddigesau - dyma Neon Indian.
Y sain cynta' ni'n clywed yw arpegiator o'r Juno, a'r lwp yn cyflymu ac yn arafu, y dryms yn clico mewn yn raddol a'r pop-synth yn dod a'r can cyfan at'i gilydd. Dyma patrwm y noswaith o hyn ymlaen. Roedd pob arweiniad a allweiniad yn cynnwys gwahanol casgliadau o sainweddau synth. Dyma'r techneg yma yn rhoi naws electronig a cysondeb a patrwm i'r set. Mae yna bedwar aelod yn y grwp, sef - y brif leisydd yn gyfrifol am y synnau atmosfferig rhwng y caneuon a ambell i offeryn arall fel peiriannau drymiau a theramin, yna'r drymara'r ferch ar y synthiau arall a ol lleisiau'n ymuno a bob pennill a cytgan, a'r gitarydd yn strymmo cordiau ac yn smasho solo mas ar mwy neu lai bob can. Er oni'n son bod y arweiniau a'r allweiniau yn creu argraff o lun ar bapur - neu hyd yn oed model tri dimensiwn yn troellu ar sgrin cyfrifiadur - oedd rhan fwyaf o'r set yn creu delweddau yn fy mhen. Oedd y synnau prydferth yn dod o'r ol-leisydd a'i synth yn cyfunio'n berffaith a'r effeithiau ar y gitar a'r brif llais yn creu cyfanwaith oedd bron yn arallfudol. Chwaraeodd y band am ryw awr - a oedd y cetyn llawr-ddawnsio (a'r grisiau) yn llawn gyda'r cynulleidfa yn dawnsio ac yn mwynhau caneuon fel "I Should've Taken Acid with You", "Deadbeat Summer" a "Terminally Chill".
Mae'n anodd gwbod faint o'r dorf daeth i weld y band a faint daeth i feddwi ar nos wener - ond wnaeth pawb a wnaeth aros sboi'r diwedd mwynhau'r cerddoriaeth electrotastig. Dwi'n falch bo fi'di dod o hyd i'r lleoliad yma yn Bryste achos ges i'r fraint o weld y bandiau yma i gyd heno a wynhau'n fawar - ond yn ogystal weles i boster am Crystal Fighters yn hwyrach yn y mis - fe wna i'r siwrnau 'to bryd hynny wi'n siwr!
Subscribe to:
Posts (Atom)